SF | น้องบิวสีฟ้า

ผู้เขียน : Noeiscm

คำเตือน : เนื้อหาในเรื่องใช้อิมเมจของเอ็กโซประกอบในการจินตนาการสำหรับตัวละคร

- ตอนที่ 0 -

บรรยากาศครึกครื้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายและเสียงกลองที่คอยสร้างกิจกรรมนันทนาการบริเวณรอบๆทางเดินไปยังหอประชุมล่างของโรงเรียนทำให้ในตอนเช้าของวันจันทร์ดูค่อนข้างจะตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง

วันนี้เป็นวันแรกที่รุ่นพี่จากมหาวิทยาลัยชื่อดังพากันมาทำค่ายแนะแนวเพื่อแนะนำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ให้กับน้องๆในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่สนใจจะเข้าเรียน รวมถึงน้องๆที่อยู่ในช่วงกำลังค้นหาตัวเอง

ซึ่งแน่นอนว่า รุ่นพี่ที่มาทั้งหมดในวันนี้ล้วนแต่เป็นนักศึกษาจากคณะสถาปัตย์ทั้งนั้น

เด็กหนุ่มตัวบางในชุดนักเรียนกระชับสายกระเป๋าก่อนจะพาตัวเองเข้าไปด้านในของหอประชุม เขาเห็นเพื่อนๆที่กำลังต่อแถวหลายแถวอยู่บริเวณด้านหน้าโต๊ะสีขาวที่วางต่อกัน 3-4 โต๊ะ ด้วยความที่เด็กหนุ่มไม่อยากปล่อยให้เวลาผ่านไปนานกว่านี้ เขารีบย้ายตำแหน่งของตัวเองไปอยู่ที่ปลายแถวใดแถวหนึ่งทันที

“น้องๆที่เข้ามานะคะ ต่อแถวรับป้ายชื่อที่โต๊ะด้านหน้าเลยค่ะ”

เสียงหวานๆจากรุ่นพี่คนสวยในชุดนักศึกษาคอยทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก เขายกยิ้มน้อยๆให้กับบรรยากาศรอบๆอย่างรู้สึกตื่นเต้นเพราะนับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาทำกิจกรรมร่วมกับรุ่นพี่จากมหาวิทยาลัย และแถมยังเป็นคณะที่เด็กหนุ่มใผ่ฝันอยากเข้าเรียนอีกด้วย

เมื่อตำแหน่งของเด็กหนุ่มถูกเลื่อนเข้ามาใกล้กับโต๊ะสีขาวตรงหน้าขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็ก บวกกับอุปสรรค์เรื่องส่วนสูงของเขา ทำให้สองเท้าต้องเขย่งเล็กน้อยเพื่อที่จะแอบมองได้อย่างถนัด

บนโต๊ะด้านหน้านั้นเต็มไปด้วยกระดาษหลากสีสันรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่ถึงกับเล็กจนมองไม่เห็นจากระยะไกล โดยที่ด้านยาวด้านหนึ่งของมันถูกเจาะรูและมีเชือกสีขาวร้อยไว้สำหรับคล้องคอ ในมือพี่ๆทุกคนที่นั่งอยู่มีปากกาเมจิกสีดำคนละแท่งเพื่อไว้เขียนชื่อของน้องลงไปบนกระดาษหลากสีพวกนั้น

ริมฝีปากเล็กคลี่ยิ้มอีกที เมื่อพบว่าถัดจากคนด้านหน้าก็ถึงคิวของเขาแล้ว

“ชาน! ฝากหน่อย กูจะไปเข้าห้องน้ำ”

เด็กหนุ่มมองตามรุ่นพี่ที่เคยนั่งอยู่ตรงหน้าลุกขึ้นพรวดพราดออกไปเมื่อจัดการส่งป้ายชื่อสีเหลืองในมือให้กับเพื่อนที่อยู่ก่อนเขา หลังจากนั้นไม่ถึงนาทีก็มีพี่ผู้ชายอีกคนเข้ามาแทนที่ 

พี่คนนี้ตัวสูงมากจนเด็กหนุ่มต้องเงยหน้ามองเพื่อให้อยู่ในระดับสายตา กางเกงยีนสีเข้มและเสื้อนักศึกษาสีขาวถูกพับแขนขึ้นเหนือข้อศอกอย่างไม่เรียบร้อยนั่นดูเหมาะกับทรงผมยุ่งๆที่ถูกปัดไปด้านข้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ 

โครงหน้าเรียวรับกับดวงตาโตหวานแต่คมดุในเวลาเดียวกัน มุกปากที่ยกยิ้มน้อยๆส่งมาทำให้หัวใจของเด็กหนุ่มที่เคยสูบฉีดด้วยอัตราเร็วปกติกลับเต้นในจังหวะที่เปลี่ยนไป เปลือกตาบางกระพริบ 2-3 ที จนพี่ตัวสูงคนนี้ส่งเสียงหัวเราะทุ้มๆขึ้นมาในลำคอ

ความรู้สึกเป็นกันเองที่ก่อตัวขึ้น ทำให้คนอายุน้อยกว่าส่งยิ้มหวานๆทั้งปากและดวงตาไปให้โดยที่ไม่รู้ว่า โลกของอีกคนก็ดูเหมือนจะหยุดหมุนเพราะรอยยิ้มนั้นไปแล้วเหมือนกัน

กระดาษแข็งสีเหลืองในมือคนเป็นพี่ถูกโยนทิ้งทันที คนตัวสูงเลือกเอากระดาษสีฟ้าที่เหลืออยู่ไม่ถึง 10 แผ่นมาถือไว้ในมือ พร้อมด้วยปากกาเมจิกสีดำ

“ชื่ออะไรครับ”

“ชื่อ บิว ครับ”

ก้มลงขีดเขียนทั้งด้านหน้าและด้านหลังของกระดาษ จนเสร็จเรียบร้อยแล้วถึงจัดการคล้องป้ายชื่อให้กับคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดเครื่องแบบนักเรียน

ใบหน้าหวานที่ยังเจือด้วยยิ้มบางๆก้มมองป้ายชื่อของตัวเอง และเห็นว่าชื่อเล่นที่เคยมีแค่พยางค์เดียวกลับยาวขึ้นมาเพราะข้างหน้าของชื่อถูกอีกฝ่ายเติมให้ แถมข้างหลังยังถูกต่อท้ายด้วยสัญลักษณ์ที่ไม่ว่าจะพลิกดูหรือกลับด้านยังไงเด็กหนุ่มก็คิดว่ามันคือหน้าของลูกหมาอยู่ดี

[ น้องบิว 'ᴥ' ] 

…

.

TBC

พื้นที่พูดคุย : ฝาก คอมเม้น/ติชม #น้องบิวสีฟ้า ด้วยค่ะทุกคน^^

                    ด้วยรักจากใจของนุ ;-;